STULEJKA ZABIEG - OPERACJA STULEJKI Z JEDNOCZESNĄ PLASTYKA WĘDZIDEŁKA PRĄCIA
Napletek to luźny fałd skóry pokrywający żołądź męskiego członka. Jego zadaniem jest ochrona wrażliwej części ciała przed urazami mechanicznymi oraz innymi szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi (np. zimnem). Zdarza się, że otwór wieńczący napletek jest zbyt mały, aby możliwe było ściągnięcie skóry poza żołądź. Mamy wówczas do czynienia z defektem anatomicznym nazywanym fachowo stulejką. Niektórzy mężczyźni rodzą się z tym problemem lub nabywają go w toku dojrzewania.
Czym jest stulejka?
Stulejka to doskwierająca, często bolesna i związanej z dużym dyskomfortem fizycznym oraz psychicznym urologicznej nieprawidłowość (wrodzona lub nabyta), która polega na znacznym zwężeniu napletka, prowadzącym do trudności ze zsunięciem go z żołędzi.
Do głównych przyczyn stulejki wtórnej u mężczyzn dorosłych należą: niewłaściwa higiena męskich narządów płciowych, stany zapalne, powikłania cukrzycowe, urazy i zakażenia, prowadzące do bliznowacenia struktur napletka.
Jak leczyć stulejkę?
Stulejka może być usunięta medycznie na kilka sposobów. Jednym z nich jest operacja plastyczna napletka, czyli chirurgiczne rozszerzenie znajdującego się w nim otworu. Chirurgia plastyczna tej części ciała jest wskazana także w sytuacji, gdy doszło do załupka, czyli samoistnego zsunięcia się napletka poza żołądź z jednoczesnym obrzękiem górnej części penisa. Załupek jest zwykle powikłaniem stulejki.
Plastyka napletka jest zabiegiem chirurgicznym, który polega na korekcji kształtu lub rozmiaru napletka prącia. Procedura ta jest zalecana w przypadku, gdy napletek powoduje dyskomfort, ból lub ma wpływ na higienę i zdrowie seksualne pacjenta. Zabieg jest dostosowany do indywidualnych potrzeb i może obejmować zarówno usunięcie nadmiaru skóry ( obrzezanie), jak i modyfikację napletka w celu ułatwienia jego odsłaniania.
Dlaczego stulejkę trzeba leczyć?
Nieleczona stulejka ze względu na ból może być powodem niesatysfakcjonujących stosunków płciowych, a w skrajnych przypadkach – stać się przyczyną zupełnej rezygnacji z aktywności seksualnej. Ponadto stulejka może powodować niebezpieczne infekcje u mężczyzny, a także jego partnerki.
Jak wygląda zabieg stulejki?
Każdy zabieg poprzedzony jest konsultacją lekarską, podczas której lekarz podejmuje ostateczną decyzję o przeprowadzeniu zabiegu i udziela pacjentowi szczegółowych informacji dotyczących przebiegu operacji oraz wskazań przed i pooperacyjnych.
Plastyka napletka przeprowadzana jest zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym. Procedura trwa od 30 do 60 minut, w zależności od zakresu korekcji. Operacja stulejki polega na plastyce napletka lub jego całkowitym wycięciu podczas zabiegu chirurgicznego, który jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. W jego trakcie chirurg poszerza napletek(poprzez wykonanie podłużnego nacięcia na grzbietowej powierzchni prącia i zszywając fałd skórny w płaszczyźnie poprzecznej), aby mężczyzna mógł swobodnie zsunąć go z żołędzi, lub dokonuje pełnego obrzezania, czyli całkowitego usunięcia napletka.
Rekonwalescencja po zabiegu jest zwykle krótka, a pacjenci mogą wrócić do większości codziennych aktywności w ciągu kilku dni. Pełne gojenie i ostateczny efekt zabiegu są widoczne po kilku tygodniach.
Proces rekonwalescencji po zabiegu stulejki
Rekonwalescencja po zabiegu korekty stulejki przebiega zwykle szybko i bezproblemowo. Po zabiegu zostaje założony opatrunek ochronny. Bardzo ważne jest zachowanie odpowiedniej higieny rany oraz operowanej okolicy, gdyż pojawienie się zakażenia może znacznie spowolnić gojenie. Ważne jest też unikanie wszelkich możliwych uszkodzeń mechanicznych, a zatem unikanie intensywnego wysiłku fizycznego. Należy również zachować całkowitą wstrzemięźliwość seksualną przez minimum 4 tygodnie po zabiegu. Jest to kluczowe, gdyż wcześniej, mimo pozornego zagojenia rany, blizna nie jest jeszcze wystarczająco wytrzymała, przez co może dojść do odnowienia rany w trakcie stosunku.
Przeciwwskazania do operacji stulejki:
- aktywne infekcje,
- niewydolność oddechowo-krążeniowa,
- poważne schorzenia wątroby,
- niewydolność nerek,
- choroby układowe,
- zaburzenia krzepnięcia krwi,
- choroby autoimmunologiczne,
- choroby nowotworowe,
- radio i chemioterapia,
- epilepsja i inne schorzenia neurologiczne,
- trwające leczenie antybiotykami